laatst voor Defka in Assen gespeeld.

Het naaldbergtrio
– is geimproviseerd
– spreekt niets af, behalve dat we niet op het moment gaan zitten wachten,
en niet vluchten, dan naar voren.
– soms heel hard
– soms heel zacht
– transparant
– niet illustratief
– ontwikkelt hopelijk gaandeweg een idioom of taal, waardoor we misschien wel soms het land
binnenkomen waar we elkaar al eens eerder hadden begrepen.
(toen Volken en ik later die maand met Lucas Simonis speelden ging dat al aardig)

In het zoeken op het wad tussen improvisatie en compositie was het zeer prettig om weer eens aan deze kant van vloedlijn te lopen.

En, niet onbelangrijk! De mensen in Assen vonden het (wat?) ook! ( en wel twee keer een half uur(!))

Het Naaldbergtrio was deze keer:
Volken: p.c. tuba trompet ; Bas: (contra-)bas(sen) ; ik zelf op gitaar, m’n zelfbouw’banjo’ en een bekken) )